معنی برق انداز - جستجوی لغت در جدول جو

برق انداز

لغت نامه دهخدا

چرخ انداز

کمان گیر، کمان دار، تیرانداز

فرهنگ فارسی عمید

برانداز

برانداختن، سنجش، برآورد، تخمین
برانداز کردن: ورانداز، دید زدن، تخمین کردن، سنجیدن

فرهنگ فارسی عمید

چرخ انداز

(صَ / صِ رَ / رِ)

کماندار را گویند. (برهان) (جهانگیری) (ناظم الاطباء) ، تیرانداز استاد شخ کمان. (انجمن آرا). آنکه کمان سخت تیر اندازد. (آنندراج). تیرانداز. (ناظم الاطباء). کسی که با کمان سخت تیر اندازد. (فرهنگ نظام). تیرانداز ماهر و قویدست:
شهاب وار چوتیر از کمان خود رانی
ثنای شست تو گوید سپهر چرخ انداز.
نجیب الدین جرفادقانی (از انجمن آرا).
جوانی به بدرقه همراه من بود، سپرباز، چرخ انداز، سلحشور و بیش زور. (گلستان).
رجوع به چرخ و چرخ اندازی شود

کماندار را گویند. (برهان) (جهانگیری) (ناظم الاطباء) ، تیرانداز استادِ شخ کمان. (انجمن آرا). آنکه کمان سخت تیر اندازد. (آنندراج). تیرانداز. (ناظم الاطباء). کسی که با کمان سخت تیر اندازد. (فرهنگ نظام). تیرانداز ماهر و قویدست:
شهاب وار چوتیر از کمان خود رانی
ثنای شست تو گوید سپهر چرخ انداز.
نجیب الدین جرفادقانی (از انجمن آرا).
جوانی به بدرقه همراه من بود، سپرباز، چرخ انداز، سلحشور و بیش زور. (گلستان).
رجوع به چرخ و چرخ اندازی شود

لغت نامه دهخدا

برانداز

(بَ اَ)

ورانداز.

لغت نامه دهخدا

مرغ انداز

(مُ اَ)

ناجاویده فروبردن لقمۀکلان را به حلق که آن را به عربی بلع گویند، و این کنایه از شخصی است که دندانهایش ریخته باشد. (از آنندراج). عمل فروبردن و در حلق انداختن و بلعیدن. (ناظم الاطباء) :
مرغ را با دو پنجه چون شهباز
داشت چندانکه کرد مرغ انداز.
میریحیی شیرازی (از آنندراج).
می تواند کرد مرغ انداز یکجا فیل را
دانه ای هر کس تناول کرد از خوان طمع.
محمدحسین شهرت (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

حرف انداز

(ریمْ)

سخن گو. متکلم، دوندۀ در سخن دیگران. عیار در سخن

لغت نامه دهخدا

قبق انداز

(پَ اَ)

تیرانداز. هدف زننده. (آنندراج). رجوع به قبق و قباق افکنی شود

لغت نامه دهخدا

قپق انداز

کسی که قپق اندازی کند تیر انداز هدف زننده

فرهنگ لغت هوشیار

بند انداز

زنی که با بند موی صورت زنان را در آورد سلمانی زن

فرهنگ لغت هوشیار

قبق انداز

تیرانداز، هدف زننده

فرهنگ لغت هوشیار

رو انداز

آنچه که به هنگام خواب بر روی خود اندازند مقابل زیر انداز

فرهنگ لغت هوشیار

سر انداز

آنکه از روی ناز و نخوت و مستی و یا شور و حال سر خود را به هر جانب حرکت دهد، آنکه سر خود را در راه رسیدن به مقصود فدا کند از جان گذشته بیباک، سرافکنده، پارچه ای که زنان بر سر اندازند مقنعه، تیر بلند و ضخیمی که بر فراز دیوار اطاق یا پیش ایوان اندازند و سر تیرهای دیگر را بر بالای آن گذارند، کناره و فرشی باریک که بر بالای اطاق عمود بر فرشهای دیگر گسترند، بحری از اصول هفده گانه موسیقی در قدیم صوفیانه

فرهنگ لغت هوشیار